`Texel is het perfecte eiland om geluk te ervaren' Interview: Tekstbureau C&M Media Foto: Zilte Zaken Harry de Graaf (67), oud-hoofdredacteur van de Texelse Courant en ereburger van Texel, houdt niet alleen van het eiland omdat hij er geboren is. Het zijn de prachtige natuur, de rust en de ruimte in combinatie met het hoge voorzieningenniveau die Texel niet alleen voor toeristen, maar ook voor hem als inwoner onweerstaanbaar maken. De mooiste momenten uit zijn leven spelen zich af op de TESO-boot. `Varend op weg naar het eiland, dat is een moment van puur geluk.' Er is wellicht niemand die zoveel weet over Texel als Harry de Graaf. Veertig jaar lang was hij hoofdredacteur van het enige Texelse nieuwsblad, de Texelse Courant. Hij schreef het blad jarenlang in zijn eentje vol. Hij maakte lange dagen, waarbij het gezinsleven er nogal eens bij inschoot. Inmiddels twee jaar met pensioen werkt hij nog steeds een dag in de week voor de krant die hij groot maakte. Wie denkt dat hij het daarnaast rustig aan doet, heeft het mis. Zijn dagen zijn drukbezet. Met het exploiteren van een groepsaccommodatie en zomerhuisje op zijn erf bijvoorbeeld en het plegen van het daarbij behorende onderhoud. Ook de eilandbewoners weten hem te vinden. Sinds jaar en dag fungeert Harry de Graaf als hun vraagbaak. Invloed `Het is fantastisch om je met Texelse zaken bezig te mogen houden, als je zo van het eiland houdt als ik', legt hij uit. `Als journalist kun je je wat dat betreft helemaal uitleven. En als je dan ook nog een beetje invloed uit kunt oefenen op wat er op het eiland gebeurt, is dat helemaal mooi.' Dat laatste deed De Graaf in het verleden ondermeer door het schrijven van columns in zijn krant. `Daarin trok ik nogal eens van leer. Maar wel op een humoristische manier. Ik vind dat je nooit je mond moet houden als je denkt dat dingen anders moeten. Dat kan gemakkelijk op Texel. De mensen zijn gemoedelijk. Ik heb best wel eens fout gezeten. Maar als je daar eerlijk over bent, vergeven de mensen je snel.' Ook vandaag de dag grijpt De Graaf zijn kans om invloed uit te oefenen met beide handen aan. `Morgen bijvoorbeeld praten B&W me bij. Ik zit er als verslaggever, maar heb verschillende petten op. Ik breng het nieuws, maar doe er vaak privé ook wat mee. Want staat een bestemmingsplanwijziging me niet aan, dan kom ik in actie. Zelfs als ik ergens voor ben en tegenstanders vragen me om hulp, schrijf ik soms een brief. Door mijn vak weet ik van bepaalde dingen meer dan anderen. En die wetenschap moet ik delen, vind ik. De meeste Texelaars vinden het prima als ze er wat aan doen als ze ergens tegen zijn. Ik zeg altijd: niet ze maar we moeten in actie komen.' Nieuw Guinea Al van jongs af aan onderscheidde Harry de Graaf zich door zijn eigenwijze gang te gaan. Hij was liever in de natuur dan op het voetbalveld en meldde zich begin zestiger jaren als een van de weinige dienstplichtige militairen vrijwillig aan om naar Nieuw Guinea te gaan. Zijn liefde voor de tropen was ontstaan op de lagere school waar paters over verre warme landen vertelden. De crisis in Indonesië bood hem de mogelijkheid om zijn droom -een tropisch land te bezoeken- te vervullen. De reis was bepalend voor het verdere verloop van zijn leven. `Er was me gevraagd om over mijn belevenissen in Nieuw Guinea te schrijven voor de Texelse Courant. De stukken die ik schreef sloegen aan. Toen ik terug kwam werd me de baan als hoofdredacteur aangeboden.' De Graaf is Nieuw Guinea nooit vergeten en richtte begin negentiger jaren de Stichting Nieuw Guinea op die geld inzamelt om Papoeakinderen voortgezet onderwijs te laten volgen, zodat zij kans hebben op een betere toekomst. Hij geeft veel lezingen en presentaties over dit onderwerp. Jaarlijks bezoekt hij het project in Nieuw Guinea om te kijken of het geld goed besteed wordt. Geluk Wat Texel betreft is het Harry de Graaf zijn grootste zorg dat het eiland blijft zoals het is en niet ten prooi valt aan projectontwikkelaars. `Gelukkig is in de zeventiger jaren een bovengrens gesteld voor het aantal toeristische bedden op het eiland, maar eens in de zoveel tijd staat er weer iemand op die daar aan wil tornen. Dat mag nooit gebeuren. Het aantal bedden dekt precies de behoefte. Worden het er meer, dan gaan de prijs en het eiland kapot. De rust en ruimte die er is, moet blijven bestaan. Dat is wat Texel zo bijzonder maakt en toeristen trekt. We moeten niet investeren in meer, maar in beter. Net zoals TESO doet. Ik vraag me af of ergens ter wereld een soortgelijk bedrijf is dat niet naar winst streeft en al het geld steekt in verbeteringen. Waren alle bedrijven maar zo. Het zou de wereld een stuk beter maken. Geluk ligt besloten in soberheid, dus niet in veel geld, maar in kleine dingen: wuivende takken, vogels die voorbij vliegen. Texel is dankzij de natuur, rust en ruimte, maar ook door de gezelligheid die uitgaat van de veelsoortige inwoners het perfecte eiland om geluk te ervaren.' 7 Advertentie
AdvertentieHeeft u een onderzoeksrapport, digibrochure of internet clubbladen? Gebruik Online Touch: club blad online bladerbaar maken.
Winter 2008 Lees publicatie 12Home