‘Zolang ik me kan herinneren, heb ik verhalen bedacht’ Schrijfster Tessa de Loo heeft haar domicilie in Portugal, maar komt bijna elk jaar wel een paar keer op Texel. Dertig jaar geleden werkte ze een tijdje op het eiland en haar moeder woont er nog steeds. ‘Heerlijk om hier over de markt te lopen en oude bekenden tegen te komen.’ Van 1974 tot 1980 woonde ze op Texel . ‘Mijn man kreeg er werk en ik volgde. Wel van harte, want het leek me heel leuk om op een eiland te wonen.’ Al gauw vond ze zelf ook een baan, als lerares Nederlands op de Rijksscholengemeenschap. Na een kort verblijf in Den Burg bewoonde ze met haar toenmalige echtgenoot en zoontje een antiek pand in Texels kleinste dorp, De Waal. ‘Als je er een kopje thee dronk, waande je jezelf in een andere eeuw.’ Over de kop Ze stak flink de handen uit de mouwen bij de verbouwing van het huis en maakte daarnaast nog haar studie af. Hierdoor had ze het zó druk, dat ze verzeild raakte in een autoongeluk. ‘Op weg naar de boot reed ik te hard, kwam op de ver keerde weghelft terecht, verloor de macht over het stuur en sloeg over de kop. Zelf had ik alleen een lichte hersenschudding. Ik realiseerde me dat het veel slechter had kunnen aflopen en ben meteen dingen gaan schrappen. Voor het nieuwe schooljaar zegde ik mijn baan op.’ In die periode ontdekte ze dat ze meer met het schrijven wilde doen. ‘Op mijn 18e had ik die ambitie al. Ik maakte wat aanzetjes tot het schrijven van een roman. Na een pagina of vijf besefte ik hoe moeilijk dat was en legde de pen weer neer. Op Texel kwam die behoefte weer Tessa de Loo over schrijven, bergen en Texel: Interview: Hoptext/Frans Hopman Foto: Litza Kapitzaki op. Ik stuurde verhalen in voor de rubriek ‘De lezer’ in Vrij Nederland en tot twee keer toe werd een stuk ge plaatst.’ Eén van die verhalen over haar aandeel in de verbouwing van het huis leverde die hippe juf het stempel van ‘feministe’ op. ‘De vrou wen in De Waal vonden het gewel dig, maar de helft van de mannen liep me schrikachtig voorbij.’ Pseudoniem Tessa de Loo is een pseudoniem voor Tineke Duyvené de Wit. ‘Mijn eigenlijke naam is lang, moeilijk te schrijven en te onthouden. Beetje lastig dus om mee op een boek te staan.’ Haar schrijversnaam is gedeeltelijk op Texel ontstaan, zo Bibliografie Tessa de Loo 1983 De meisjes van de suikerwerkfabriek (verhalen) 1985 Meander (roman) 1987 Het rookoffer (boekenweekgeschenk) 1988 Het mirakel van de hond (novelle) 1989 Isabelle (roman over verdwenen actrice) 1993 De tweeling (roman) 1998 Een varken in het paleis (brieven Lord Byron) 2000 Een bed in de hemel (roman) 2003 Alle verhalen (bundel) 2004 De zoon uit Spanje (roman) 2009 Harlekino (roman) verklapt ze. ‘Ik zocht een voornaam die bij mij paste en vond het fijn om die aan het eiland te verbinden. Vandaar dus Tessa.’ De achternaam is afgeleid van de Belgische plaats Tessenderlo, waar ze toevallig eens langs reed. Na haar Texelse tijd kwam haar schrijftalent volledig tot ontplooiing. Voor de verhalen bundel ‘De meisjes van de suiker werkfabriek’ (1983) ontving ze het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Tien jaar daarna behaalde ze een enorm succes met haar roman ‘De tweeling’(1993). Het verhaal, over zusters die gescheiden opgroeien in Nederland en nazi Duitsland, werd later ook verfilmd. Haar nieuwste werk is de roman ‘Harlekino’, over de jongen Saïd, zoon van een Nederlandse moeder, die samen met een vriend op zoek gaat naar zijn Marokkaanse vader. Schrijven De schrijfster de zestig gepasseerd maar gezegend met een jeugdig elan houdt ervan om volledig in de huid van haar personages te kruipen en research te plegen. Voor ‘Harlekino’ reisde ze ruim een maand door het binnenland van Marokko. Schrijven is bovenal gewoon hard werken, verklapte ze tijdens een lezing in de openbare bibliotheek van Den Burg. ‘Elke dag zit ik weer achter een wit stuk papier. Voor deze roman was ik 2,5 jaar lang bezig om alle lijnen vast te houden en te zorgen dat alles blijft kloppen. Het is werk onder een hoge concentratie. Daarna moet ik iets aards doen, bijvoorbeeld wan delen. Ik hou van de verbeelding, een verhaal scheppen en daar spel letjes mee te spelen. Al zolang ik mij kan herinneren, heb ik verhalen bedacht.’ In het boek beschrijft ze de tegenstelling tussen het mid deleeuwse bestaan en het moderne westerse leven in Marokko en hoe hoofdpersoon Saïd daarin verstrikt raakt, wat tenslotte uitmondt in een wanhoopsdaad. Haar fantasie werd geprikkeld door de aanslagen in New York op 11 september 2001. ‘Ik raakte geboeid door de daders. Hoe komt iemand tot zo’n daad? Stel dat je eigen zoon zoiets doet, of dat je het zelf bent….’ Bergen Sinds de bevalling van ‘De tweeling’ woont ze in het zuiden van Portugal. ‘Ik hou van landen met een ruige na tuur. Nederland is mooi, maar heeft helaas geen bergen.’ Toch mist ze wel eens de intimiteit van het eiland. ‘Dat je op maandagochtend naar de markt gaat en zeker weet dat je minstens vijf bekenden tegenkomt. Die herkenning is voor mij het voor naamste Texelgevoel.’ Haar favoriete plekje is het bosje op de Hogeberg. ‘Ongelooflijk mooi, met die kuil en scheefgewaaide bomen. Vooral op die plek, de hoogste top van het ei land. Het eerste stuk dat na de ijstijd boven water uitstak. Je ziet het, toch weer een berg...’ Ze is altijd naar Texel terug blijven komen. Reden voor een nieuw boek met Texel als decor? ‘Bij mij begint het nooit met een geografische plek, maar het is niet ondenkbaar. Je zou een bijzondere invalshoek moeten hebben. Ik zoek nog een gouden idee. Misschien is dat er wel, maar moet het alleen nog worden gevonden.’ 19 Pagina 18
Pagina 20Scoor meer met een online shop in uw gidsen. Velen gingen u voor en publiceerden studiegidsen online.
Winter 2009 Lees publicatie 17Home