‘Aan Zee’ ‘In de grotere spullen die ik vind, zie ik meteen iets. Direct borrelen associaties op. Ik maak geen kunstwerken, maar laat ze ontstaan. Zo ging het ook met dit reliëf. Het ontstond voor mijn ogen.’ Jutkunstenares Maria Roelofsen vertelt over the making of van het werk ‘Aan Zee’. Tekst: Tekstbureau Texel Foto: Zilte Zaken vertelt eigen verhaal Het is een intrigerend werk van 80 bij 40 centimeter. Hout op glas. Ook zonder de naam zien de meeste mensen er waarschijnlijk wel strand en zee in. Maar wat doen die fietsjes daar en dat mes? En is dat een zeemonster? ‘Ik zorg voor spanning in mijn werk. Het moet meer zijn dan een leuke compositie. Het moet een verhaal vertellen. Welk verhaal bepalen mensen zelf. De basis voor dit werk is een dik stuk grijs hout geweest met een grote bout erin. Ik dacht eerst aan een dier, maar uiteindelijk ontstond dit landschap. Nabij Paal 9 en ten noorden van de Slufter vind ik de leukste dingen, zoals dit hout waar nog verf opzit. Daar ben ik blij mee. De fietsjes komen uit de Kring- loopwinkel. Ze moesten op deze plek. Dat gevoel had ik heel sterk. En ik heb er mensen in verwerkt. Niet direct zichtbaar, maar wel als je ervoor openstaat. Die visjes zijn kunstaas dat ik vond met de haakjes er nog aan. Dat mes was een prachtige vondst en maakte dit reliëf compleet.’ Nieuwsgierig geworden? Haal je eigen verhaal uit ‘Aan Zee’ en duik eens binnen bij het atelier van Maria aan Burgwal 6 in Den Burg. ‘Aan Zee’ erzählt eigene Geschichte ‘In den größeren Dingen, die ich finde, sehe ich direkt etwas. Sofort steigen Assoziationen auf. Ich mache keine Kunstwerke, sondern lasse sie entstehen. So war es auch mit diesem Bild. Es entstand vor meinen Augen.’ Strandgut-Künstlerin Maria Roelofsen erzählt von der Entstehung ihres Kunstwerks ‘Aan Zee’. Es ist eine faszinierende Arbeit von 80 x 40 cm. Holz auf Glas. Auch ohne den Titel sehen die meisten Menschen darin wahrscheinlich den Strand und das Meer. Aber was haben die kleinen Fahrräder und das Messer da zu suchen? Und ist das ein Seeungeheuer? ‘Ich sorge für Spannung in meiner Arbeit. Sie muss mehr sein als eine schöne Komposition. Sie muss eine Geschichte erzählen. Was das für eine Geschichte ist, bestimmt jeder selbst. Die Basis für diese Arbeit war ein dickes Stück graues Holz, in dem ein großer Bolzen steckte. Ich dachte erst an ein Tier, aber letztendlich entstand diese Landschaft. In der Nähe von Paal 9 und nördlich von De Slufter finde ich die besten Sachen, wie dieses Holz, auf dem noch die Farbe klebt. Damit bin ich sehr froh. Die kleinen Fahrräder stammen aus dem Gebrauchtwarenladen. Sie mussten an diese Stelle. Das spürte ich ganz stark. Und ich habe ‘Aan Zee’, Maria Roelofsen Menschen darin verarbeitet. Sie sind nicht direkt sichtbar, wohl aber, wenn man sich dafür öffnet. Die Fische sind künstliche Köder, die ich mitsamt der Haken gefunden habe. Das Messer war ein prächtiger Fund und hat das Bild komplettiert.’ Neugierig geworden? Finden Sie ihre eigene Geschichte in Aan Zee und gehen Sie auf Tauchgang in Marias Atelier am Burgwal 6 in Den Burg. BAS C o l u m n Bas is ‘beroepsoverkanter’, woont in Den Hoorn en werkt bij theaterrestaurant Klif 12. ‘Daar zit een luchie aan.’ Laatst liep ik achter mijn neus aan, ja, die kende de weg. Ik realiseerde me dat de reuk het meest gevoelige zintuig is, van de mens. Waar ik me, als een jonge hond op verheug als we weer richting herfst gaan, zijn de geuren die bij dit prachtige jaargetijde horen. Ik vind elk jaargetijde mooi. Winter en zomer zijn hoofdgetijden; lente en herfst be­ schouw ik als tussenfasen. En dat is als bij Yin en Yang, plus en min, zwart en wit, man en vrouw. Geen plus zonder min. Geen wit zonder zwart. En al kan de man een hoop, hij is voor zijn voortbestaan nog altijd afhankelijk van de vrouw (en vice versa, verbeeld je maar niks). Geen zomer zonder winter! Juist de mooie dingen gebeuren in de natuur in die tussenfasen. In de lente lopen de planten en de lammeren uit, de bladeren aan de bomen zorgen voor een beschutting, bloemen bloeien (behalve laatbloeiers, maar die hebben vaak weer goeie vrienden, of leuke hobby’s) en in de herfst draait dit proces zich weer om en gaat dit gepaard met heerlijke luchten. Geen behoefte aan een klimaat, dat altijd zonnig en warm is, of guur en koud. Ieder jaargetijde heeft zijn eigen heerlijke geuren. Geen geur uit een flessie of een spuitbus, maar eerlijke luchten uit de natuur. (Die ze kopiëren door ze in een spuitbus te stop­ pen om je op het toilet de indruk te geven, dat je ergens op het strand bij Paal 10 hebt zitten poepen, met windkracht 7,’Seabreez’). Grappig, want geuren zijn enorm sociaal bepaald. Ooit spraken wij af, dat stront vies ruikt, terwijl daar elders anders over wordt gedacht. Gek dat we wel vinden dat rattenpis (van de muskusrat) goed ruikt en dat we dit in een potje stoppen onder de naam ‘Musk’. Ik vind het heerlijk in het bos of in de duinen te lopen en dan geuren te ontwaren. Niet dat ik in staat ben om als een soort Grenouille, uit ‘Het rolf/">viktor-rolf/">parfum’ van Patrick Suskind (roman, die in geuren en kleuren vertelt over een man die op sublieme manier bestanddelen kan benoemen waar een geur uit bestaat), geuren te analyseren. Nee, ik vind het geheel van geuren van rottend hout, bladeren, paddenstoe­ len, mossen helemaal goed. Onze herfst, effe ter informatie, op het noordelijke halfrond begint op 23 september, met de ‘herfstnachtevening’. De zon gaat dan door het herfstpunt en de dag en de nacht zijn dan even lang. De astronomische herfst begint op die 23ste september om 05.09 uur. Goedemorgen, nog es an toe! De Herfst zit in de lucht! Laat maar komme: feest voor ’t neussie. 35 Pagina 34

Pagina 36

Voor magazines, online sportbladen en rapporten zie het Online Touch CMS systeem. Met de mogelijkheid voor een online shop in uw artikelen.

Herfst 2010 Lees publicatie 21Home