Interview + foto's: HopText NATUURBOER TEXELT i p s Naturbauer der ersten Stunde Ein nostalgisches Bild: die alte ‘boet’ am Watermolenweg, zwischen der Fähre und Den Hoorn. Die Holzscheune mit freilaufenden Hühnern ist ein beliebtes Fotoobjekt. Naturbauer Kees Kikkert lacht zufrieden: ‘Ich mag es, Menschen genießen zu lassen.’ Kikkert (73) ist ein echter Texeler. Eigenwillig und bunt. Vor etwa zwanzig Jahren änderte er sein Leben drastisch. Er gab sein landwirtschaftlich genutztes Gebiet der Natur zurück. ‘Sie hielten mich für einen Schluderer, der sein Land vernachlässigte. Aber ich wollte das Gefühl von früher zurückhaben. Wenn man sieht, wie viele Touristen daran ihre Freude haben, trägt dieses Stück Land auch zur Texeler Wirtschaft bei.’ Das Gebiet, van het eerste uur Misschien wel het meest nostalgische plekje van Texel: de oude boet aan de Watermolenweg, tussen de boot en Den Hoorn. Het krom gewaaide schuurtje met houten planken en loslopende kippen spreekt tot ieders verKikkert (73) is een echte Texelaar. Eigenzinnig en kleurrijk. In 1962/’63 belandde hij hier, op hoeve ‘De Kroontjes’. Aanvankelijk een gemengd bedrijf met koeien, schapen en akkerbouw. Zo’n twintig jaar geleden gooide hij het roer drastisch om. Kikkert gaf zijn agrarisch land terug aan de natuur, gesteund door subsidie van de provincie. ‘In het begin kwam er een storm van kritiek uit de traditionele landbouw. Ze vonden mij maar een rommelaar die zijn land verwaarloosde. Natuur werd niet gezien als iets productiefs. Voor mezelf was het een terugkeer naar mijn jeugd, de tijd vóór de ruilverkaveling. Als kind was ik altijd aan het rotzooien bij de kolkjes in het land. Dat gevoel wilde ik weer terug. Toch gaat het niet alleen om nostalgie, ook om biodiversiteit. Planten en vogels moeten meer kans krijgen. En als je ziet hoeveel toeristen er van genieten, draagt dit gebied ook bij aan de Texelse economie.’ Knoestige palen ‘Zijn’ stukje Texel grenst aan de Mokbaai en De Petten, twee natuurgebieden in het zuiden. Als je het op Google Earth bekijkt, zie je dat hij zijn 25 ha grote gebied op een speelse manier heeft verkaveld. We maken een rondje. Op het rommelige erf staan her en der bosjes oude planken. ‘Nee, niet gejut. Vroeger ging ik vaak naar het strand, maar tegenwoordig spoelt er haast niks meer aan. Ik heb wel wat met hout. Knoestige palen en planken zoek ik uit om hekken van te maken. Zo ging dat vroeger ook. Je kon alles gebruiken.’ beelding. Talloze voorbijgangers stoppen voor een foto. Natuurboer Kees Kikkert, eigenaar van de boet en het aangrenzende gebied, glimlacht tevreden: ‘Ik hou ervan om mensen te laten genieten.’ Achter de boerderij ligt een waterplas, omzoomd door riet. ‘Dit is een van de eerste natuurontwikkelingsprojecten op Texel. De kraanmachinist keek er vreemd van op, want hij was gewend om alleen rechte sloten te graven.’ Opeens wijst hij naar een opvliegende vogel. ‘Kijk, dat lijkt wel een havik. Zou die achter de kippen aan zitten?’ Dan doemt de bekende boet op, er liggen veren op de grond. De roofvogel heeft z’n buit binnen. ‘Tien jaar geleden liepen er veel meer kippen, maar vanwege de vogelpest moesten we ze opruimen. Gelukkig hebben we er nu weer een stuk of 25, met een paar haantjes.’ Zoet en zout Verderop, op een hoger stuk land, graast een kudde schapen. Ook liggen er nog twee fraaie meertjes. Het water is vandaag spiegelglad, de wolkenlucht zie je erin weerkaatst. ‘Vogels worden erdoor aangetrokken. Het is een interessant gebied. Zoet en zout ontmoeten elkaar hier. Het zeewater komt hier als kwel onder de duinen door en via een sloot vanaf de Mokbaai. Dat geeft een andere vegetatie: zeealsem, zeekraal en zo. Het waterpeil is wel een meter hoger dan bij de gewone landbouw. Vroeger was dat ook zo, toen was het veel natter. Je moet bedenken dat dit een aantal eeuwen geleden nog allemaal buitendijks lag. Kweldergebieden en zandbanken die naderhand zijn ingepolderd. Op sommige plekken in deze oude polders hebben nog lang kokkels in de grond gezeten.’ We staan stil bij een waterplas. ‘Als je goed kijkt, zie je dat er wadpieren in de bodem zitten.’ En even verderop, in een slootje, is spontaan een mini wadplaat van zand en schelpen gevormd. We lopen verder, het gras veert onder onze voeten. ‘Het wemelt hier van de Noordse woelmuizen.’ Tevreden Aan het eind van de prachtige wandeling ‘neemt’ Kikkert lenig enkele hekjes en zucht tevreden. ‘De natuurwaarde van dit gebied is enorm toegenomen. Als je eens ziet hoeveel wilde orchideeën er bloeien in juni, dat is echt de moeite waard.’ Het terrein is niet toegankelijk voor publiek; men kan er vanaf de weg naar kijken. ‘Kleine boeren zijn er niet zoveel meer. Maar met hun schapen en natuurbeheer houden ze wel het Texelse landschap in stand.’ 25 Hektar groß, grenzt an den Mokbaai und De Petten, zwei im Süden gelegene Naturschutzgebiete. Wo Salz- und Süßwasser aufeinandertreffen, hat Kikkert zwei Teiche ausheben lassen. Aus knorrigen Pfählen und Bohlen zimmert er fantasievolle Gatter und auf dem Land wachsen wilde Orchideen. ‘Pflanzen und Vögel bekommen jetzt eine bessere Chance. Der Naturwert ist enorm gestiegen.’ Foto: Bert Faber Biologische briketten voor in de houtkachel Het natuurgras met wilde planten van Kees Kikkert krijgt sinds vorig jaar een tweede leven als ‘Texels product’. Het organische materiaal wordt verwerkt tot ‘biobriketten’, waarmee je de houtkachel kunt stoken. Zoon IJsbrand Kikkert produceert ze in eigen beheer. basismateriaal komt van het land bij natuurboerderij 'De Kroontjes'. Wegens het giftige Sint Jakobskruid dat op sommige percelen groeit, mag dit niet tot veevoer worden verwerkt. Zo ontstond het idee om er briketten van te maken in een schuur op het ouderlijk erf. ‘In een land als Polen doen ze dit al langer, maar hier is het nieuw.’ De boerderij wordt inmiddels verwarmd met een gras gestookte CV-ketel. De briketten, samengeperste cilindervormige staven, bestaan uit 100 procent schone biomassa. Ze kunnen gras, riet, hooi, snoeiafval Net als zijn vader heeft IJsbrand een groot gevoel voor natuur en milieu. Met compagnon Peter op de Beek is hij in 2010 een bedrijfje begonnen, TexBriq. ‘Het is leuk en spannend om duurzame energie te halen uit de grond waarop je geboren bent’, klinkt het enthousiast. Het en slootruigte bevatten, aangevuld met zaagsel. ‘Gras zorgt voor veel warmte en zaagsel maakt het blok hard, waardoor het lang blijft branden. We zijn er gewoon mee begonnen, het was even zoeken naar de juiste combinatie. Nu moeten we zorgen voor een constante kwaliteit. In de lange winter van 2010 hadden we alvast een goede start. De reacties waren positief, we gaan er zeker mee door.’ www.texelnu.nl Meer zilte TexelNUartikelen vind je op 31 Pagina 30

Pagina 32

Heeft u een weekblad, pagegangster of internet reclamefolders? Gebruik Online Touch: brochure naar een digitale publicatie omzetten.

Winter 2010 Lees publicatie 22Home