Interview: Tekstbureau C&M Media De tijdloosheid van rotsen BAS Column Bas is ‘beroepsoverkanter’, woont in Den Hoorn en werkt bij theaterrestaurant Klif 12. Texelgevoel Een paar weken geleden ging ik met mijn nieuwe hond, Bowie, een grandioze Berner Sennen, ‘s morgens een ‘lopie’ doen langs de branding bij Paal 9. Na een paar dagen storm lag het strand vol riemwier, lange glibberige slierten zeewier. Er kwam wat zon stiekem te voorschijn kruipen en het dreigde een mooie dag te worden. De hond rende als een dolle naar de rand van het water, alwaar tientallen vadsige meeuwen 100 meter verderop dom stonden te kijken. Ik had mijn T-shirt uitgegooid en keek naar een mooie eb, een relaxte bak water! En ja hoor, ik had het: het ‘Texelgevoel’, echt waar! Bowie stond me aan te kijken met zo’n blik van ‘laat ‘m maar even, dat waait wel weer over’. En inderdaad, dan ga je huiswaarts, ’t waaide over. Toen ik daar later aan terugdacht, vroeg ik mezelf af, wat dat nu is, dat Texelgevoel. Zo’n woord zal door iedereen anders gedefinieerd worden. Dat kan uiteen lopen van ‘een kaartje kopen bij de boot in Den Helder’, tot ‘een klimtocht op de uitkijktoren op de Fonteinsnol’. Voor de meeste mensen, die hier wonen of die ons (regelmatig) bezoeken zal het een mengeling zijn van, ruimte, fietsen, schapen, skeepeboetjes, skuumkoppe, rust, wind, strand, duinen, vuurtoren, lamsvlees en nog wat van die eilandtypische dingen en die je hier dan als prettig ervaart. Je moet wel oppassen dat het woord niet devalueert, te pas en te onpas gebruikt wordt voor ‘gevoelens’ die je overal tegen kunt komen. Een Raspatatje bij het bospaviljoen is heerlijk, maar om dan over het Texelgevoel te praten, of om een zonsondergang bij Paal 15 als zodanig te classificeren, gaat me ook te ver. Ik kan het weten als beroepsoverkanter. Ik bedoel de zon gaat in de Achterhoek ook wel eens heel fraai onder, echt waar, niet Normaal meer! Mijn Texelgevoel neemt toe, nu de Herfst begint. Het eiland wordt groter en toegankelijker; je mag gebieden betreden, die i.v.m. de vogelbroed een lente en een zomer afgesloten zijn geweest. In diezelfde tijd zitten er meer mensen op het eiland, alleen al daarom krijg je meer ruimte. Deze mensen moesten eens weten! Dit is pas Texel: ruimte, wind, beetje regen, afgewisseld met wat verdwaalde zon, bladeren die vallen, herfstkleuren, echt helemaal mooi! Benieuwd of Bowie er ook zo over denkt, of ze een beetje Texelgevoelig is. Het najaar leent zich bij uitstek voor het echte Texelgevoel. Een mooie Herfst! In de Eiland Galerij aan de Postweg in Zuid-Eierland is dit indrukwekkende schilderij te zien van kunstenaar Niek Welboren. Sinds een eerste bezoek aan Schotland in 1975 is de Texelse kunstenaar gefascineerd door de imposante westkust en de eeuwenoude rotsen. De opwaartse krachten van de aarde, die het gesteente als wezens laat verrijzen, boezemen de kunstenaar ontzag in. Het is die kracht en de tijdloosheid van steen die hij wil vastleggen in zijn werk. Foto: Zilte Zaken Niek Welboren haalt zijn inspiratie uit de elementen en krachten van de aarde. Op Texel zijn dat de elementen die zorgen voor constante verandering. De Slufter, die iedere dag anders is, en de wolkenluchten boven het eiland, zijn de favoriete thema’s voor zijn schilderijen. ‘Texel is vlak, hier zijn het de bewegingen van het water, zoals die van eb en vloed, die zichtbaar hun horizontale sporen achterlaten. Aan de Schotse westkust gaat het juist om verticale krachten. Die tegenstelling van het altijd veranderende en het - schijnbaar- eeuwige is boeiend voor mij als schilder.’ Niek Welboren is nog steeds in de ban van Schotland en de magie die je aan de westkust kunt ervaren. ‘De rotsen daar leven. Je kunt er van alles in ontdekken en zien. Er gebeurt wat met je als je in Schotland aan het werk bent. Je ontkomt niet aan de mystiek van het landschap om je heen en krijgt respect voor de oerkrachten van de natuur.’ Het is bijna 35 jaar geleden dat hij er zijn eerste schetsen maakte. Met een zekere regelmaat keerde hij terug om steen te tekenen en mappen vol met schetsen vormen een basis voor het werk in het atelier op Texel. In 1990 maakte hij op het eiland Mull een serie gedetailleerde studies, deels ter voorbereiding van zijn reis naar Paaseiland. Pas jaren later werden deze impressies vertaald in verf. Ook het olieverf- schilderij dat in 2006 werd opgezet en in 2009 voltooid wordt, komt voort uit de studies die negentien jaar daarvoor werden gemaakt. ‘Nu ik jaren later bezig ben met de uitwerking in mijn atelier in Eierland, komen de kleuren weer op mijn netvlies. Met de herinneringen die boven komen, groeit ook het verlangen om de platte polder weer eens te verruilen voor een ouder stukje aarde...’ De werkwijze van Niek Welboren is met de jaren nogal gewijzigd. ‘Vroeger kon ik heel snel iets met paletmes neerzetten. Nu is dat anders. Als ik, na de eerste opzet, nog talloze lagen en kleuren heb aangebracht, vaak ook met ruime tussenposes, lijkt het er op dat mijn werk af is. Maar dan weet ik dat er toch nog een subtiele verbindende groen- of bruintint moet worden aangebracht om het doek echt te voltooien. Ik ben nu veel minder snel tevreden met mijn schilderijen, mijn werkwijze is zorgvuldiger geworden en vraagt bij grote formaten veel tijd. De tijdloze rotsen van de Schotse westkust, de oudste van Europa, verdienen die tijd!’ Wie de tijdloze rotsen en het overige werk van Niek Welboren wil bekijken is van harte welkom in de Eiland Galerij, Postweg 72, Zuid-Eierland, tel. (0222) 311 214, www.eilandgalerij.nl Ook het keramische werk van partner Kerstin Edelmann is daar te zien. 7 Advertentie
AdvertentieInteractieve e-nieuwsbrief, deze gids of rapport is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het converteren naar een digitale publicatie van internet relatiemagazines.
Herfst 2009 Lees publicatie 16Home